Omuz impingement sendromlu hastalarda ekstrakorporeal şok dalga tedavisinin etkinliğinin araştırılması

Abstract

Çalışmanın amacı, İmpingement Sendromu tanısı konulan hastalarda konvansiyonel fizyoterapi uygulamalarına ek olarak uygulanan Ekstrakorperal Şok Dalga Tedavisi (ESWT) uygulamasının etkinliğini araştırmaktır. Uşak Medical Park Hastanesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon ve İstinye Üniversitesi Gaziosmanpaşa Hastanesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon kliniklerine başvuran impingement sendromu tanısı konulmuş 30 hasta randomize olararak eşit sayıda iki gruba ayrıldı. Birinci gruptaki hastalara (n=15) üç hafta boyunca haftada 5 gün ultrason, TENS ve infraruj uygulamasından oluşan konvansiyonel fizyoterapi programına ek olarak haftada bir gün toplamda üç seans Ekstrakorporeal Şok Tedavisi (ESWT) uygulandı. İkinci gruba (n=15) ise yalnızca konvansiyonel fizyoterapi programı uygulandı. Ayrıcaher iki gruba da egzersiz programı verildi. Değerlendirmeler tedavi öncesi ve tedavi sonrasında yapıldı. Hastaların takip süresi üç hafta idi. Değerlendirmede fonksiyonel değerlendirme için Constant Murley, UCLA, SPADI skorlama bataryaları, Mc-Gill Ağrı Anketi ve VAS, etkilenen taraf omuz aktif ve pasif eklem hareket açıklıkları, uyku kalitesi için ise PUKİ anketi kullanıldı. Hastaların Constant Murley, UCLA ve SPADI skorlamasının tüm alt parametre skorlarının zaman içindeki değişimi anlamlı iken, grup zaman etkileşimine bakıldığında Constant Murley için ağrı ve GYA alt parametresi hariç diğer alt parametre skorlarının ve toplam skorunun, UCLA için iv fonksiyon, aktif öne fleksiyon, fleksiyon kas gücü alt parametresi hariç diğer alt parametre skorlarının ve toplam skorunun, SPADI için ise tüm alt ve toplam skorlarının anlamlı olduğu tespit edildi. Tedavi sonrası her iki grupta da etkilenen eklem hareket açıklıklarında düzelme oldu ancak bu değişim gruplar arasında farklı değildi. Hastaların PUKİ skorunun zaman içindeki değişimi anlamlı iken, grup zaman etkileşimine bakıldığında anlamlı olmadığı tespit edildi. Sonuç olarak, Konvansiyonel fizyoterapiye ek olarak ESWT kullanımının ağrı, omuz fonksiyonel düzey ve hasta memnuniyeti açısından tek başına konvansiyonel yaklaşıma göre daha etkili olduğu bulundu ve impingement tedavisinde konvansiyonel tedaviye ek bir yaklaşım olarak kullanılabilir.

The aim of this study is to investigate the efficacy of Extracorporeal Shock Wave Therapy (ESWT) application in addition to conventional physiotherapy applications in patients diagnosed with impingement syndrome. In the first group (n = 15), in addition to the conventional physiotherapy program consisting of ultrasound, tens and infrared application for 5 days per week for three weeks, extracorporeal shock therapy (ESWT) was applied in three sessions. In the second group (n = 15) only conventional physiotherapy program was applied. In addition, both groups were given exercise programs. Evaluations were performed before and after treatment. The follow-up period was 3 weeks. In the evaluation, for functional evaluation Constant Murley, UCLA, SPADI scoring batteries were used, for the pain Mc-Gill Pain Questionnaire and VAS were used, affected side shoulder active and passive joint range of motion was measured and PSQI questionnaire was used for the sleep quality. Constant Murley, UCLA and SPADI scores of the patients were significantly different for all sub-parameter scores over time. When the group time interaction was considered, for Constant Murley, all the sub-parameter scores except pain and DLA sub-parameter and total score, for UCLA, all sub-scales except the function of active forward flexion, flexion muscle strength sub-parameter and total scores, for SPADI, all subscale and total scores were significant. After treatment, there was improvement in the range of motion of the affected joints in both groups but this change was not different between the groups. The change in the PSQI score of the patients was vi significant in terms of time, but the group time interaction was not significant. In conclusion, the use of ESWT in addition to the conventional approach has been found to be more effective than the only conventional approach in terms of pain, shoulder functional level and patient satisfaction, and can be used as an additional approach to conventional treatment in the treatment of impingement.